Merida Big Ninety-Nine CF Team

Merida… dla jednych rower topowy ze względu na reprezentujących tą markę zawodników MTB, dla innych jest passe. Co by nie mówić, wrzucasz w polskich internetach zdjęcie Meridy to spodziewaj się skrajnych komentarzy.

Dla mnie okazja do potestowania dłużej tego sprzętu to była jedna z niewielu okazji do dosiadania przed dłuższy czas roweru poskładanego na naprawdę konkretnym osprzęcie, specyfikacja poniżej.

Do roweru podszedłem, ze sporym dystansem: „rower jak rower” nie bardzo przejmowałem się zbytnio jego metką z ceną i chciałem sprawdzić jak będzie to wszystko grało.

Opinia jaka ciągnie się za fullami 29 jest dość dobrze znana, że to wozy drabiniaste albo autobusy przegubowe i zasadniczo zakręty najlepiej brać na dwa razy. Merida już na pierwszy rzut oka ma dość agresywną sylwetkę. Pozycja na rowerze w połączeniu z dość szeroką i lekko giętą kierownicą, sprawiają, że Big Ninety pomyka wesoło po singlach niczym szczeniak goniący za piłką. Napęd sram XX wydaje się reagować na dotyk, nie można mieć do niego żadnych zastrzeżeń, podobnie jest z hamulcami. Hydrauliczny system blokowania zawieszenia, wymaga przyzwyczajenia się do niego, troszkę „zagraca” kokpit, ale można z tym żyć. Siodło Prologo dobrze wykonane, bardzo wygodne, można pojechać na nim „po bułki” bez zakładania spodenek z wkładką.

Mostek, sztyca, kierownica – te elementy wykonane są przez firmę Pro Craft, która nie wiedzieć czemu wybrała sobie ostatnimi czasy dość śmieszny skrót jako swoją „wizytówkę” – PRC… przypadek? ;) Z tych trzech elementów można przyczepić się do sztycy. Nie wiem czy to wina tego, że to rower testowy, ale montować w rozmiarze 19″ sztycę o długości 350 to dla mnie przesada, zmieniłem ją od razu na swoją 400 mm.

Zawieszenie – sid plus monarch. Połączenie dobre, o ile sid potrafi się czasem jakoś tak topornie zachowywać, to monarch jest bardzo kulturalny i wybacza nam nasze błędy.

Koła fulcrum, dość ładnie wyglądają, są bardzo sztywne… bardzo dobrze się toczą, ale niestety w naszym modelu nie podołały. Od samego początku testu wydawało mi się, że jest delikatny luz na tylnej ośce… na koniec testu wyszło na jaw, że wada jest poważniejsza. Piasta praktycznie rzecz biorąc się rozleciała, bębenek odpadał od korpusu i nijak nie szło go zamontować #smuteczek.

Zdaję sobie sprawę, że rower testowy może mieć swoje wady, więc nie ma co płakać. Z drugiej strony taka testówka powinna być na tip top wychuchana – nie była. Co nie zmienia faktu, że rower warty jest swoich pieniędzy. Pod warunkiem, że nie trzeba będzie go reklamować po 2 miesiącach użytkowania.