Hej! Na #mtbxcpl piszę o kolarstwie dzięki TOBIE!
Wspieraj mnie, żebym mógł dalej być blisko kolarstwa, robić relacje z zawodów, pisać i zarażać pasją.
Puławy to dla mnie szczęśliwa trasa. W zeszłym sezonie to tam pierwszy raz w swojej „karierze” triumfowałem Open. Do tego dzień po własnym ślubie, więc mam całkiem miłe i nietypowe wspomnienia. Wcześniej też dojeżdżałem tam na wysokich miejscach podium, bo profil trasy odpowiadał mi. Bardzo lubię te rejony. Nie są to góry, ale czuć ich przedsmak.
Trasa w tym roku nie zawiodła, była poprowadzona ciekawie, nie można było się nudzić. Może jedynie długa rozbiegówka i późniejszy powrót wzdłuż trawiastego wału nie należą do najciekawszych, ale liczne podjazdy, zjazdy i ogólny klimat trasy robią swoje. Tym razem na trasie zalegało sporo błota, bardzo śliskiego, typowego dla tych rejonów. Podniosło to na pewno poziom trudności trasy. Frekwencja wśród czołówki była raczej średnia, za to od początku poszło mocne tempo i szykowałem się na plan B. Całe szczęście nogi rozkręciły się po pierwszych podjazdach i udało się zrealizować założony plan ucieczki. Postanowiłem odjechać po którymś z kolejnych sztywnych podjazdów, doskoczył do mnie tylko późniejszy zwycięzca dystansu Giga, Andrzej Poczopko. Rozstaliśmy się dopiero przed rozjazdem mega / giga. Do samej mety pracowałem już mocno, nie miałem pewności jaką przewagą dysponuję, szczególnie, że wcześniej, jadąc z Andrzejem, mieliśmy kilka chwil rozluźnienia :)
Różnie bywało w latach poprzednich, lecz widać, że Mazovia w tym roku dostała jakiś zastrzyk energii, nowej jakości. To trzeci wyścig tej serii w tym roku i każdy był zorganizowany świetnie, oznaczenia trasy bezbłędne, trasy super ciekawe jak na swoje lokalizacje… Czuć, że komuś zależy na jakości, nie ilości. Oby tak dalej!
COMMENTS