Hej! #mtbxcpl jest na Google News - kliknij tu i bądź na bieżąco z tym, co słychać w kolarstwie!
REKLAMA
Startowałem tu już w ubiegłym roku podczas pierwszej edycji tego cyklu. Bardzo dobrze wspominam ten maraton. Trasa zdecydowanie przypadła mi do gustu i pozostała w pamięci. Dlatego tym razem zdecydowałem się na najdłuższy dystans, gdzie do przejechania miałem dwie, zamiast jednej pętli.
Szybka rozgrzewka i ustawiamy się na starcie. Rok temu byłem tutaj 2 Open na średnim dystansie, więc dostaję sektor VIP w pierwszej linii. No klasa! Tłumów nie ma, więc nic to nie zmieni, ale zawsze to jakaś dodatkowa motywacja. Miło ze strony organizatora. Do startu jakieś 3 minuty. Drobna konsternacja. Nie zabrałem bidonów na rozgrzewkę, więc nie mam ich także na starcie. Spokojnie chłodzą się w aucie. Grubo. Na szczęście zaparkowaliśmy dość blisko, więc ogarniam szybko temat i wracam na kilka sekund przed strzałem startera. Każdy chichra się pod nosem i myśli, co to za jeleń przyjechał. Hehe, zdarza się!
Start punktualny. Asfaltowa przejacha wokół miasteczka, pierwszy podjazd i ogień. Na czoło wychodzą Mirosław Bieniasz wraz z Karolem Rożkiem. Idzie konkretny zaciąg. Odjeżdżają mi nieco wraz z kilkoma innymi zawodnikami. Nie spawam. Chłopaki lecą krótsze dystanse, więc ja kręcę swoje. Po jakimś czasie łapię oddech i przeskakuje kilku gości. Przed rozjazdem Mini i Mega/Giga niezła sztajfa. Zrzucam na wszystko co mam, czyli 34T x 42T. Jest mega twardo, ale przepycham. Trasa jest świetna. Czuję mega flow. Noga podaje. Dojeżdżam do Marcina Gołuszki i przez dłuższy czas jedziemy razem. Niestety ma defekt – kapeć. Szkoda, bo zgodnie współpracowaliśmy. Ktoś krzyczy, że jestem 5 Open na Mega/Giga. Nie jest źle, myślę. Chwilę później dojeżdżam Tomka Niedźwiedzkiego. Jedzie Mega. Trochę go przymuliło, ale daje radę. Rok temu urwałem go tutaj właśnie na ostatnich kilometrach. Odjeżdżam mu nieco i chwilę później wjeżdżam na kolejną pętlę. Dowiaduję się, że jestem 2 Open na dystansie Full (Giga) i tracę ok. 5 minut. Sporo.
Podjeżdżam Belnię (najwyższy szczyt trasy) i ktoś krzyczy, że mam równe 4 minuty straty. Coś tam nadrobiłem, ale szału nie ma. Zjazdy rewelacja. Znam je już z pierwszej pętli, więc lecę na pamięć. W efekcie nawet wpada nawet kilka KOMów na Stravie. Hehe. Mijają 3 godziny jazdy, a w bidonach pusto. Bufet jest na końcu podjazdu. Zbiega do mnie jakiś chłopak i pyta czego potrzebuję. Bierze bidon i sprintem leci na bufet. Ogarnia i podaje mi izo. Nie muszę się zatrzymywać. Pełna profeska! Szacun. Zmotywowało mnie to. Serio. Dodatkowo dziewczyny mówią, że tracę już niecałe 2 minuty. Gonię! Sporo łąk i asfaltów w końcówce. Do mety jakieś 4-5 km, ale zauważam rywala na horyzoncie. Jest ich dwóch, bo jak się okazało, jeden to „pomocnik”. Hehe :)
Wyraźnie skracam dystans, ale w nogach już prawie 4h jazdy. To moje pierwsze Giga w tym sezonie. Nadchodzą skurcze. Lecę po asfalcie 35-40km/h. Czworogłowy uda ma atak. Nie odpuszczam. Wypinam nogę i kręcę tylko prawą. O dziwo prędkość nie spada. Adrenalina rośnie. Zaraz szybki zjazd. Wpinam się i wyprzedzam Piotrka Sajdaka. Zakręt i podjazd po gęstej, wysokiej trawie. Mega trzyma. Jadę mocno, zaginam się nieco. Odwracam się na końcu i nie widzę nikogo za plecami. Ostatni zjazd i wjeżdżam na boisko. Meta. Udało się! Moja pierwsza w życiu wygrana OPEN.
Trochę w to nie wierzę :) Gratulacje dla organizatorów za świetną trasę i całe zaplecze techniczne!
COMMENTS