Krzysztof Łukasik: „tempo Karola Rożka sprawiało, że oddychałem rękawami”

W Świeradowie jeszcze nigdy się nie ścigałem, za to od kolegów z drużyny słyszałem wiele historii na temat warunków atmosferycznych panujących w tych okolicach podczas  zeszłorocznej, finałowej edycji Bike Maratonu. W tym roku, w tygodniu poprzedzającym start, wszelkie prognozy mówiły o powtórce z rozrywki. Niestety, jak na złość, akurat tym razem synoptycy się nie pomylili i Góry Izerskie przywitały nas deszczem, wiatrem i niską temperaturą. Zdecydowanie jest to najgorsze, znienawidzone przeze mnie połączenie. Pokrzepiony jednak  ostatnimi dobrymi wynikami, na starcie stanąłem pełen optymizmu……. i to pomimo braku szprychy w tylnym kole, którą straciłem na rozgrzewce, tuż przed startem. :)

Punktualnie o 11 ruszyliśmy spod ośrodka narciarskiego Ski&Sun. Zgodnie z przewidywaniami, od startu mocne tempo narzucili zawodnicy JBG-2, wprowadzając tym samym niemały popłoch w peletonie. Tej selekcji sprzyjały pierwsze kilometry trasy, które wiodły głównie pod górę. Przyznam szczerze, że początkowe 20 min trwało wieczność, a tempo Karola Rożka sprawiało, że oddychałem rękawami. Na szczęście ten wysiłek się opłacił, bo na szczycie zameldowałem się razem z czerwonym tercetem z pewną przewagą nad kolejnymi zawodnikami, co  w pewnym stopniu ustawiło dalszą rywalizację.

Jako “pasażer na gapę” w “czerwonym pociągu”, przemierzałem kolejne kilometry maratonu. Warunki atmosferyczne sprawiły jednak, że nie była to sielska, weekendowa wycieczka – na długich szutrowych zjazdach cieszyłem się, że nie porzuciłem na pozór głupiego pomysłu  o starcie w kurtce i nogawkach. Ponadto zaczynałem żałować, że tata na bufetach zamiast bidonów z izo nie trzyma termosu z herbatą :)

Co zrozumiałe, za wszelką cenę starałem się utrzymać koła bardziej doświadczonych kolegów. Niestety, na 53 km doszło do nieuniknionego –  z końca grupy skoczył Karol Rożek, chwilę potem podobny ruch wykonał Mariusz Kozak i Wojtek Halejak. Moje zmarznięte nogi nie były w stanie odpowiedzieć na te przyspieszenia i w ten sposób zostałem sam, rozpoczynając indywidualną jazdę z wyczekiwaniem na metę. Ostatecznie na kresce zameldowałem się na dobrym 4 miejscu.  Myślę, że był to jeden z moich lepszych maratonów w tym roku i naprawdę jestem z siebie zadowolony.

Miłym dodatkiem był fakt, że zająłem 2 miejsce w klasyfikacji górskiej portalu MTB-XC.pl i przyjąłem 3 stówki do swojego małego, pustego portfelika. Dzięki wielkie! :)

Warunki atmosferyczne i ogólny kalendarz imprez kolarskich wskazują na to, że od końca sezonu nie ma odwrotu.  Na większe podsumowania sezonu przyjdzie jeszcze czas. Chciałbym jednak już podziękować całej drużynie za zaangażowanie i pomoc w trakcie całego sezonu.