Agonia kolarstwa górskiego w Polsce #1

W zamyśle chciałem powielić w tym tekście to, co zostało już dziś napisane, czyli podać lokalizacje i daty Skandi Maratonu 2014, w ramach którego kolejny (oby ostatni) rok z rzędu zostanie rozegrany Puchar Polski w maratonie MTB. Wszystko w oparciu o opublikowany dziś przez Polski Związek Kolarski kalendarz zawodów na rok 2014. Jednak po jego przejrzeniu doszedłem do wniosku, że zasługuje na szerszy komentarz i wymienienie wszystkich polskich imprez MTB w nim zawartych:

XCO:

• Rusza Peleton – I runda PP XCO – Białystok – 12-13.04.2014
• Góry Świętokrzyskie MTB Cup – II runda PP XCO – Kielce – 3-4.05.2014
• brak lokalizacji – III runda PP XCO – 17-18.05.2014
• Mistrzostwa Polski XCO – Sławno (tbc) – 18-20.07.2014
• Akademickie Mistrzostwa Świata – Jelenia Góra – 26-27.07.2014
• MTB Sołtysów – Nielubia – 2-3.08.2014
• Złota Wstęga – Finał PP XCO – Złoty Stok – 16-17.08.2014
• Mistrzostwa Polski XCO Szkółek Kolarskich – Obiszów – 13.09.2014

XCM:

• Skandia Maraton – Warszawa – 26.04.2014
• Skandia Maraton – I runda PP w maratonie MTB – Kraków – 31.05.2014
• Skandia Maraton – II runda PP w maratonie MTB – Bytów – 14.06.2014
• Skandia Maraton – III runda PP w maratonie MTB – brak lokalizacji – 28.06.2014
• Skandia Maraton – IV runda PP w maratonie MTB – Krokowa – 5-6.07.2014
• Mistrzostwa Polski w maratonie MTB – Obiszów – 14.09.2014
• Skandia Maraton – V runda PP w maratonie MTB – Dąbrowa Górnicza – 20.09.2014
• Skandia Maraton – Finał PP w maratonie MTB – Kwidzyn – 27.09.2014

EOOM:

• VII Ogólnopolski Wyścig Kolarski MTB o Puchar Ziemi Leżajskiej – Tarnogóra – 27.04.2014
• Puchar Prezydenta Miasta Zielona Góra – Zielona Góra – 10.05.2014
• X Puchar Stolema – Ostrzyce – 24.05.2014

Co z tego wynika? Można to nazwać agonią, a można nazwać obrazem nędzy i rozpaczy. Można też naiwnie liczyć na to, że zapowiedź konsekwentnego respektowania przepisu UCI 1.2.019 spowoduje, że organizatorzy nagle zdecydują się jednak gościć na swoich zawodach zawodników, a nie tylko kolarzy i zamiast powyższego wspomnianego już obrazu nędzy i rozpaczy, będziemy mogli powiedzieć „od przybytku głowa nie boli”.

Na samej górze tekstu jest profil tegorocznej trasy Skandii w Warszawie. Jest jak EKG. Agonia! Czapki z głów przed zawodnikami, którzy w 2014 będą pielęgnować tradycję startów w olimpijskiej odmianie kolarstwa górskiego. Bo nie dość, że należy im się sam szacunek za determinację, to będą musieli spędzić większość weekendów pewnie u naszych zachodnich albo południowych sąsiadów.

Na dzień dzisiejszy w kalendarzu PZKol są słownie cztery (!!!) imprezy XCO, nie licząc imprez klasy mistrzowskiej. Nie ma jeszcze kalendarzy lokalnych związków, ale każdy kto się choć trochę interesuje wie, że współpraca z nimi w większości przypadków to jest droga przez mękę. Można spodziewać się, że do wymienionej czwórki dołączy jeszcze Puchar Szlaku Solnego czy Górale na start. To wciąż jednak jest mało!!!

Pamiętam powtarzane jak mantrę przez Andrzeja Piątka zdanie, że

[sociallocker]

liczą się tylko te odmiany kolarstwa, które mają swoje 5 minut na igrzyskach olimpijskich. Widać, że w Pruszkowie wzrosło zainteresowanie torem i BMX. Szosa chyba zawsze miała się dobrze, a teraz dzięki kilku zdolnym zawodnikom ma się jeszcze lepiej. Do tego chłopaki stali się wzorami do naśladowania dla nastolatków. Ale kolarstwo górskie? Od słynnego „rozwodu” Andrzeja Piątka i Mai Włoszczowskiej na tym podwórku nie wydarzyło się nic dobrego. Marek Galiński pod koniec 2011 roku zdecydował o reaktywacji Pucharu Polski XCO. Dobrze się zapowiadało. Pierwsza edycja w 2012 dawała nadzieję. W grudniu nastąpiła zmiana na górze, a Marek Galiński uznał, że lepiej mu będzie w Rosji. W 2013 było słabo, żeby nie powiedzieć bardzo słabo. Zawodnicy, którzy wygrali tegoroczną klasyfikację generalną nie zostali nawet zauważeni przez PZKol. Nie poświęcono im chociażby krótkiej chwili podczas podsumowania sezonu. Z takim podejściem trudno oczekiwać, że będzie lepiej. Nie będzie. Brakuje osoby, która chciałaby się nad XCO w Polsce pochylić. Marek Galiński wyjechał, Rafał Hebisz jest praktycznie niewidoczny. Nie przychodzi do głowy mi dziś żadne nazwisko.

Warto sobie zadać pytanie jakie są oczekiwania. Zawodnika na miarę mistrza świata czy olimpijskiego medalisty wychowuje się latami. Ilu takich można wychować jednocześnie? Przy pomyślnych wiatrach jednego, może dwóch. Jak się pojawi dobry materiał to pojawią się też chętni, żeby ten brylant szlifować. Tylko gdzie ma się pojawić, jak nie ma gdzie startować?

Sam w to nie wierzę, ale tak mi się skojarzyło z polską piłką nożną. Jest na nijakim poziomie, ale chłopaki są w stanie rywalizować na naszym podwórku mimo wszystko na takim poziomie, że przyciągają tysiące. I nie mówię tu o kibolach, a kibicach. Nie przeszkadza im (kibicom), że nawet najlepsze drużyny nie są w stanie awansować do Ligi Europejskiej czy Ligi Mistrzów. W sumie nie tylko tak jak opisałem jest w przypadku piłki nożnej. Podobnie wyglądają mecze w hokeja czy żużel. Trybuny często pękają w szwach. Żadna inna odmiana kolarstwa górskiego nie oferuje takiej widowiskowości jak właśnie cross country.

Po pierwsze lokalne „ligi”, takie jak Górale na start, Puchar Szlaku Solnego, Puchar Tarnowa, Puchar Smoka, Puchar Mazowsza, Thule Cup i jeszcze kilka innych. Trzeba w końcu wykorzystać ich potencjał na szczeblu lokalnym, ale nie tylko z punktu widzenia organizatora, żeby zgadzał mu się budżet wynikający z odpowiednio licznej obsady zawodów i dobrego wpływu z kasy gminy. Nie robić ich na końcu świata, ale bliżej ludzi. Ściągać kibiców. Raz rozpędzona kula śnieżna już się nie zatrzyma. Trzeba tylko chcieć… A potem Puchar Polski XCO z prawdziwego zdarzenia.

O XCM nawet nie chce mi się pisać.

[/sociallocker]

[srp widget_title=”Podobne wpisy” post_content_type=”excerpt” post_content_length_mode=”fullcontent” post_random=”yes” post_date=”no” category_autofilter=”yes” category_autofilter_single=”yes” category_exclude=”12″]